چهارشنبه ۳۱ شهريور ۱۳۹۵ ساعت ۱۲:۳۹
یادداشت از غلامرضا بنی اسدی/
تاریخ دفاع مقدس را خوب بخوانیم
ایستاده جان دادن، هنری بود که ما داشتیم و توانستیم در برابر همه باطل بایستیم و با احیای حق، به فضیلت های انسانی، جانی دوباره ببخشیم.
ما جهان را با رزمندگانی مواجه کردیم که در مواجهه با دشمن دون و شیطان صفت هم از مدار مروت ، خارج نمی شدند.
بدی را با بدی پاسخ نمی دادندکه سعی می کردند اگر به اجبار تیری می اندازند، آسیبی به غیر نظامیان ، نرسد و حتی وقتی برای پاسخ دادن به موشک پرانی های دشمن هم سیاست «مقابله به مثل» را در پیش گرفتند باز همه توان خود را به کار گرفتند تا مردم عادی کمترین آسیب را ببینند.
یعنی ما هم باید جنون صدام را مهار می کردیم و هم مراقب می بودیم که مردم کوچه و بازار کمتر و کمتر خسارت ببینند لذا هم اماکن نظامی را هدف می گرفتیم و هم پیشتر اعلام می کردیم تا مردم خود را از آن اماکن دور کنند.
ما ، خیلی وقت ها می توانستیم جواب دشمن را در شهر هایش بدهیم اما این کار را نکردیم. همین نگاه بود که باعث می شد خلبان قهرمان ما ، سرلشکر شهید حسین خلعتبری، که برای زدن یک پل استراتژیک پرواز کرده بود، وقتی خودرویی غیر نظامی را در حال عبور دید در میان خرمنی از آتش که توسط پدافند ضد هوایی به آسمان بر خاست با پذیرش خطر در حد صد در صد، دوری اضافی زد تا خودرو بگذرد و بعد هدف را زد در حالی که خلبانان دشمن نه تنها از زدن خودروهای غیر نظامی که از به آتش کشیدن مزارع سر راه هم چشم نمی پوشیدند.
من معتقدم هر کس می خواهد تفاوت نگاه و متمایز بودن جهاد از جنگ را بفهمد و جرعه ای از حقیقت عاشورا را دریابد، تاریخ جنگ ما را ، خط به خط بخواند. هرکس می خواهد ما را به طور کامل بشناسد، صحنه جنگ را نگاه کند و کنش ها و واکنش های رزمندگان ما را بررسی کند. همین کافی است تا به حقانیت ما پی برد که اگر جنگیدیم نه پی فزون خواهی بودیم و نه از کشتار، خوش مان می آمد بلکه اگر جنگیدیم، که خوب هم جنگیدیم، برای دفاع از زندگی و صلح بود. برای اینکه بتوانیم آزادانه خدا را بندگی کنیم.
برای اینکه عزت ایران عزیز را حفظ کنیم. برای اینکه ارزش های متعالی انسانی را جانی دوباره بخشیم. برای اینکه استکبار و استعمار و نوکران شان بدانند نمی توانند بر گرده ما بنشینند و سواری بگیرند.
برای اینکه دنیا بداند اگر شرق و غرب هم متفق شوند، اهل حق، گامی به عقب برنمی دارند. ما جنگیدیم چون اگر پا، پس می کشیدیم، دشمن تسمه از گرده ما می کشید. اگر کم می آوردیم باید در اسارت، می ماندیم. اگر کوتاه می آمدیم ،سایه دشمن بر این خاک، بلند می شد. ما باید می جنگیدیم و در جنگ هم باید تفاوت ها را نشان می دادیم و خطی میان حق و باطل، رسم می کردیم. چنین هم کردیم؛با خطی از خون، حق را از باطل مرز بندی کردیم. آن روزها گذشت اما امروز باید تاریخ جنگ و دفاع مقدس را خوب بخوانیم و در گوش بیگانه هم آواز کنیم تا بداند مردم ایران، نفس هایی دشمن سوز و دستانی بت شکن دارند.
