پایگاه خبری تحلیلی خراسان تایم 23 تير 1397 ساعت 14:14 http://www.KhorasanTime.ir/fa/doc/news/16325/همه-تلاش-ها-سیاسی-کردن-حجاب -------------------------------------------------- چهار اپیزود از سیاسی شدن مقوله حجاب در ایران معاصر؛ عنوان : همه تلاش‌ها برای سیاسی کردن حجاب -------------------------------------------------- حقیقت این است که جریان برانداز سال‌ها تلاش کرده تا دوگانه حجاب/ بی‌حجاب را از یک مساله فرهنگی به یک شاخصه سیاسی تبدیل کند. شاخصه‌ای که سبب شکل‌گیری سایر دوگانه‌های کاذب در جامعه شده و حتی رفتار سیاسی فرد را تحت تاثیر قرار می‌دهد. متن : به گزارش گروه سیاسی خراسان تایم به نقل از خبرنامه دانشجویان ایران؛ این روزها در پی اقدامات هنجارشکنی همچون رقص یک زن بی حجاب در روز شهادت امام جعفر صادق (ع) و یا پیدایش کمپین دختران انقلاب که مبارزه با حجاب را سرلوحه کارهای خود قرار داده اند بار دیگر چرایی سیاسی شدن یک مقوله فرهنگی در رسانه ها اوج گرفته است. دراین گزارش به دنبال آن هستیم با مروری بر نمونه های تاریخی سیاسی شدن مقوله حجاب حقیقت ماجرا را به دست بیاوریم: طاهره قره العین؛ آغاز بی حجابی سیاسی فاطمه زرین تاج برغانی قزوینی معروف به قرةالعین اولین زنی است که در دوره قاجار به اتهام فسادهای مکرر اخلاقی به چوبه دار سپرده شد. وی ابتدا از طرفداران فرقه شیخیه شد و بعدها با شروع دعوت علی محمد باب وی به این فرقه پیوست و همچنین با حرکات خود در ردیف نزدیک ترین یاران باب درآمد. وی اولین زن در بابیت بود که روسپی گری را به عنوان یک کنش سیاسی انتخاب کرده و اعلام کرد که با آمدن فرقه بیابیت ، احکام اسلامی ملغی شده است. قرةالعین بابی را باید نماد تبدیل حجاب یه یک مسئله سیاسی دانست. تقابلی که در اوج مبارزه حکومت قاجار با بابیت به عنوان یک جریان سیاسی رخ داد و سبب شد از آن پس بی حجابی به نماد مبارزه با حکومت قاجار تبدیل شود. بعدها بی حجابی قرةالعین در روند مبارزه با حجاب دوره رضاخانی به عنوان پیشگامی زنان متجدد در عصر نوین معرفی شد و کتاب های مختلفی در تمجید مبارزه این زن با نمادهای تحجر دینی و ظلم علیه زنان در جامعه ایرانی تالیف شد. در سال های اخیر بهائیان، هم رأساً و هم از طریق جریان های فمینیستی، تلاش می کنند او را بعنوان پیشگام حقوق زنان و نماد اسطوره ای زن متجدد ایرانی بشناسانند. در این سالها سعی شده تصویر اسطوره ای پیشگام حقوق زنان ایرانی از قرةالعین به مخاطب بی اطلاع القا شود و بی حجابی وی را نمونه یک مبارزه عالی سیاسی ترویج کنند. گوهرشاد و روایت یک تقابل دینی دهم دی ۱۳۰۷ قانون اتحاد شکل لباس اتباع ایرانی در داخلۀ مملکت در مجلس شورای ملی تصویب شد. قانونی که براساس آن به جز برخی از روحانیان، کلیه اتباع ذکور ایران در داخلۀ مملکت مکلّف هستند که ملبّس به لباس متحدالشکل بشوند. این اقدام را باید جزو اولین گام های شبه روشنفکران فراماسون برای مبارزه با تمدن ایرانی و نمادهای آن دانست. گام هایی که با سفر رضاخان به ترکیه در سال ۱۳۱۳ تکمیل شد، سفری که بر نگرش او درباره میزان عقب ماندگی ایرانیان نسبت به ترک ها اثرگذار بود و او را نسبت به اجرای کشف حجاب مصمم کرد. وی پس از سفر، به مستشارالدوله صادق، سفیر کبیر ایران در ترکیه گفت: هنوز عقب هستیم و فوراً باید با تمام قوا به پیشرفت سریع مردم خصوصاً زنان اقدام کنیم. صدرالاشراف نیز در خاطرات خود از تأثیر سفر ترکیه بر رضاشاه یاد کرده و نوشته است: رضاشاه پس از مسافرت به ترکیه در اغلب اوقات ضمن اشاره به پیشرفت سریع ترکیه، از رفع حجاب زن ها و آزادی آنان صحبت و تشویق می کرد. بعد از بازگشت رضاخان از ترکیه جشن ها و مراسمات مختلفی با هدف آماده سازی برای کشف حجاب بانوان برگزار شد. به عنوان مثال کانون بانوان در اردیبهشت ۱۳۱۴ تحت نظارت وزارت معارف و به ریاست شمس پهلوی تأسیس شد. در این کانون، اشخاصی نظیر صدیقه دولت آبادی، فاطمه سیاح، بدرالملوک بامداد، هاجر تربیت، فخرالزمان غفاری بایندر و پری حسام شهیدی فعالیت داشتند. این کانون موظف بود که مجالس مختلف سخنرانی برگزار کرده و از اشخاص معروف دعوت نماید تا برای حضار راجع به مقام زن و مرد سخنرانی کنند. اما واکنش های جامعه ایرانی که بافت دینی داشت به این امر بسیار تند بود. اوج این تقابل را باید در حادثه مسجد گوهرشاد دید که طی آن در تیرماه ۱۳۱۴ و به دنبال تصویب قانون اجباری شدن استعمال کلاه شاپو به جای کلاه پهلوی، روحانیان مشهد در منزل آیت الله سید یونس اردبیلی جلسه ای برگزار کردند تا علیه سیاست های رضاشاه اعتراض کنند. آیت الله حاج آقا حسین قمی برای گفتگوی مستقیم با رضا شاه انتخاب و به تهران اعزام شد، اما پس از ورود به تهران در حرم حضرت عبدالعظیم محصور و ممنوع الملاقات شد. به دنبال این حادثه روحانیت مشهد در مسجد گوهرشاد گرد آمده، مردم را به اعتراض علیه این عملکرد رژیم فراخواندند. عوامل رژیم نیز این حرکت را به سختی سرکوب کردند به دنبال آن تعدادی از روحانیون طراز اول حوزه علمیه مشهد دستگیر شدند و بیشتر روحانیونی که در این قضیه دخیل بودند یا مخفی شدند و یا ایران را به سوی نجف ترک کردند؛ اما عده ای از محکومین نظامی همچنان در زندان بودند تا پس از شهریور ۱۳۲۰ در مجلس دوره سیزدهم مورد سوال و اعتراض واقع شد که دولت ناچار همگی را آزاد کرد؛ اما روحانی سر شناس آیت الله آقازاده فرزند آخوند خراسانی یک از بنیان گذران مشروطیت در سال ۱۳۱۶ توسط پزشک احمدی با آمپول هوا به شهادت رسید. واقعه گوهرشاد اما باعث شد دوباره حجاب از یک بحث فرهنگی به یک نماد سیاسی تبدیل شود. در جشنی که با حضور حکمت وزیر معارف در مدرسه شاهپور برگزار شده بود. در این جشن عده ای از دختران جوان بر روی صحنه ظاهر شده به ناگاه حجاب خود را برداشتند و به پایکوبی پرداختند. این حادثه حتی اعتراض عده ای از حاضرین جلسه را نیز برانگیخت. فردای آن روز در مسجد وکیل شیراز اجتماعی توسط سید حسام الدین فال اسیری برپا شد. وی در این سخنرانی به انتقاد از عملکرد رژیم پرداخته و مردم را هشدار داد که مواظب توطئه ها باشند. از این روز شاهد هستیم که جریان های سیاسی مسلمان از حجاب به عنوان یک نماد جریانی استفاده می کنند و همیشه در تقابل با حاکمیت حفظ حجاب را یکی از نقاط درگیری خود معرفی می کنند. حجاب اجباری؛ ایدئولوژی سازی در کوران روشنگری ها پیروزی انقلاب اسلامی از همان ابتدا به علت وجه اسلامی خود یک حرکت کاملا دینی در بستر یک جامعه دینی شناخته شد. تمایل جریان های سیاسی مسلمان برای تغییر نمادهای فرهنگی به حوزه حجاب هم کشیده شد به حدی که شاهد تظاهرات جمعی از زنان در تهران در مخالفت با اصل حجاب بودیم. بعدها طیف رادیکال انقلابیون حجاب را به عنوان نماد تام انقلاب اسلامی اجباری کردند. امری که در آن دوره نیز نقدهایی البته در حوزه فرهنگی به دنبال داشت. از همان زمان حجاب یا بی حجابی به عنوان یک شاخص برای انقلابی یا ضدانقلابی بودن زنان معرفی شد. شاخصی که متاسفانه به علت بار سیاسی سنگین خود به یک ایدئولوژی تبدیل شده و عیار فاصله گرفتن یا نزدیکی اقشار به ساختار حاکمیت محسوب می شود. بسیاری از منتقدان معتقد هستند اگر در کوران روشنگری های اندیشمندانی چون شهید بهشتی، مطهری، مفتح و ... فرصت بیان فلسفه حجاب مهیا میشد نه تنها از سیاسی شدن آن جلوگیری می شد حتی باحجابی سریع تر و راحت تر در جامعه گسترش پیدا می کرد، اما حجاب اجباری سبب شد حجاب به یک شاخصه سیاسی غیر قابل تغییر تبدیل شود و بعدها مشکلات فراوانی ایجاد کند. کلاغ سفید CIA، چهارشنبه های سفید، براندازی مسیح علینژاد این روزها بیشتر از دوره خبرنگاری خود در مجلس ششم شناخته شده است. این معروفیت اما مدیون راه اندازی کمپین چهارشنبه های سفید است. کمپینی که در آن افرادی که مخالف حجاب اجباری هستند چهارشنبه هر هفته با لباس سفید در جامعه حضور می یابند تا مخالفت خود را علنی کنند. در این میان اما مسیح علینژاد اصلا مهم نیست چون دیگر برای همه ثابت شده که وی مزدبگیر سازمان CIA است و چندی پیش نیز سند آن منتشر شد. مسئله مهم این است که جریان های برانداز و سفارتخانه هایی چون هلند، سوئد و فرانسه در ایران به دنبال این هستند که بی حجابی را به نماد براندازی در کشورمان تبدیل کنند. این روزها شاهد هستیم که حرکتی چون دختران انقلاب هم توسط فتنه گرانی چون زهرا رهنورد حمایت مالی می شود و هم توسط رسانه های ضد انقلاب به عنوان نماد فروپاشی اجتماعی در ایران برجسته می شود. حقیقت این است که جریان برانداز سال ها تلاش کرده تا دوگانه حجاب/ بی حجاب را از یک مساله فرهنگی به یک شاخصه سیاسی تبدیل کند. شاخصه ای که سبب شکل گیری سایر دوگانه های کاذب در جامعه می شود. به نظر می رسد این دوگانه تا مدت ها وجود داشته باشد و حتی رفتار سیاسی افراد را تحت تاثیر قرار دهد. چاره کار اما چیست؟ تا وقتی که این دوگانه سایر مقولاتی مانند عفت، حیا و انقلابی بودن را تعریف کند وضع همین است مگر آن که نگاه فرهنگی بر نگاه سیاسی غلبه کند. در این صورت نه تنها توان مانور برخی جریانات سیاسی بر آن از بین می رود بلکه می توان به تقسیم بندی جدیدی در عرصه اجتماعی دست یافت، تقسیم بندی از همان جنس که مقام معظم رهبری تاکید دارند که دل به این جبهه تعلق دارد. انتهای پیام/4